Duiken in Newfoundland op het geweldige Bell Island

JILL HEINERTH wordt lyrisch over de onderwatergeneugten die avontuurlijke duikers te wachten staan ​​die oorlogswrakken en ondergelopen mijnen waarderen.

In het bleke licht van een winterse Canadese dageraad overtuigt de Arctische explosie mij om mijn hoed stevig over mijn oren te sluiten. Mijn gedempte stem komt uit de hals van mijn parka en stoot krullende witte dampwolken uit in de koude lucht. Een John Olivero met zijn bovenlijf springt uit zijn truck in een T-shirt met lange mouwen en kondigt luid aan: 'Laten we gaan duiken!” Mijn stevige Canadese vastberadenheid kan mijn ongeloof niet verbergen. 

Lees ook: 2 manieren om een ​​Canadese plons te maken

‘Eerst moeten we de oprit af, Johnny!’ mompel ik. 

"Geen probleem." Hij lacht terug. “We hebben een geheim wapen!”

Wie had gedacht dat voor een duikexpeditie een sneeuwploeg nodig zou zijn? Op deze dag hebben we het nodig om de metersdiepe sneeuw die zich die nacht heeft opgehoopt, te verplaatsen. Maar de lijst met noodzakelijke hulpmiddelen is nog merkwaardiger. Maandenlang hebben John Olivero en Avonturenresort Ocean Quest eigenaar Rick Stanley maakte ruzie met vrijwilligers en overtuigde hen ervan pikhouwelen te tillen en schoppen om ons bezoek voor te bereiden. 

De groep onbaatzuchtige vrijwilligers verplaatste tonnen ijzererts, bouwde dekken en banken en installeerde kritische verlichting ter voorbereiding op de duiken in de diepten van de Bell Island-mijn.

Februari heeft hun toewijding nooit afgeschrikt. Integendeel: er is in de winter volop tijd voor projecten en omleidingen. In Newfoundland is de zomer een orgie van buitenactiviteiten: 18 uur durende dagen vol met walvissen, wrakken uit de Tweede Wereldoorlog, strandpicknicks en ijsbergen, waardoor er weinig ruimte overblijft voor handenarbeid. De winter is werktijd. De zomer is om te spelen.

Duiken in Newfoundland: een schatkamer uit de geschiedenis

De meeste vakantiegangers naar dit gebied komen niet in februari, maar kiezen ervoor om van de zomer te genieten. Newfoundland is misschien niet de eerste naam die in je opkomt bij het plannen van een vakantievilla. Het meest oostelijke punt van Noord-Amerika balanceert op de rand van de Canadese Atlantische grens, als een lancerende springplankduiker die van zijn tenen in een luchtsnoek opstijgt om vrij te zijn van het continent.

De sfeer van deze plek is inspirerend: sterk, huiselijk en een beetje eigenzinnig. Een leven in extremen leidt tot een echt gemeenschapsgevoel. Je kunt deze plek niet als vreemde achterlaten, want een nieuw gezin zal je hart hebben geboeid.

Ik bezocht Newfoundland voor het eerst na een fietstocht van 4,350 kilometer door Canada. Toen ik de geniale Rick Stanley ontmoette, wist ik dat ik terug moest gaan om het verhaal van de verborgen geografie ervan te vertellen.

Ondergelopen ijzermijnen beslaan 23 hectare en liggen meer dan 550 meter onder Bell Island. Historische scheepswrakken liggen net voor de kust. De mijnen waren ooit de economische motor van het gebied en leverden extreem hoogwaardig ijzererts voor de scheepsbouwinspanningen in de Grote Oorlogen.

Omdat ze het strategische belang van de mijnen erkenden, vielen U-boten het eiland in 1942 tweemaal aan. De Duitsers wisten dat als ze de export van scheepsbouwmaterialen zouden kunnen verstoren, zelfs tijdelijk, de geallieerde oorlogsinspanningen ernstig zouden worden geschaad. 

In twee afzonderlijke aanvallen brachten Duitse onderzeeërs de stoomschepen tot zinken Saganaga en Heer Strathcona, gevolgd door de ss Rozenkasteel, en vrij Frans schip PLM 27, terwijl hij de ertslaadkade op Bell Island verwoestte. De brutaliteit van de aanval maakte de Noord-Amerikanen bewust van het feit dat ze zich nu aan de frontlinie bevonden in de Slag om de Atlantische Oceaan.

Een deel van de mijn werd niet lang na de Tweede Wereldoorlog gesloten vanwege een daling van de marktwaarde van het erts, maar de economische hamer sloeg hard neer tijdens de kerstvakantie van 2. Toen de mijnwerkers in januari weer aan het werk gingen, ontdekten ze dat de mijn vol water stond. .

Toen ze vaststelden dat winning niet langer haalbaar was, hadden de eigenaren de stekker uit de ontwateringspompen getrokken en het netwerk van tunnels langzaam vol laten lopen, waardoor het hele eiland in werkloze wanhoop achterbleef. 

De resterende droge delen van Bell Island verzamelden spinnenwebben totdat er een bescheiden museum werd geopend bij de ingang van mijn nr. 2. Gidsen bieden wandeltochten aan over de eerste 200 meter tot aan de waterlijn en houden hun familiegeschiedenis levend door verhalen te vertellen (en zelfs te zingen) over de meer dan 100 mannen die waren gestorven terwijl ze daar werkten.

Fascinerende mijnen

Vierkante muren, gemarkeerd met grote witte cijfers, sommen elke kruisende ribbe op in dit doolhof van hematieterts, dat 30 cm naar beneden gaat voor elke lichaamslengte die we zwemmen. Bijna vijf meter boven de vloer leiden elektrische bedrading met helder turquoise isolatoren en houten dwarsbalken ons op een pad naar enkele van de zware machines die deze plek ooit droog hielden.

Een verfrommelde emmer, een paar oude leren schoenen, gebroken schoppen en zagen laten het lijken alsof de site in de tijd bevroren is. Wat overblijft is een tijdcapsule die dat demoraliserende moment van economische wanhoop bewaart toen de pompen werden uitgeschakeld.

Als we vanaf een ertswagen over het chassis glijden, bereiken we een grote ontwateringspomp. Een kolossaal, kreupel wiel verbindt lange, stille tandwielen met kapotte zuigers die doorgesneden pijpleidingen van water voorzien. Een inscriptie op de muur trekt onze aandacht. James Bennett heeft zijn naam gekrabbeld naast een cartoonachtige karikatuur met een kleine pijp en een wachterspet. 

Ik stel me voor dat deze man een rookpauze neemt in de vochtige, met stof gevulde duisternis. Een wirwar van roestige boxsprings in de buurt zou een bewijs kunnen zijn dat hij ook een paar geheime dutjes heeft gedaan.

Om de volgende hoek staat een grafschrift. Een klein wit kruis siert de muur op een plek waar een mijnwerker het leven heeft verloren. Was het een rotsblok, of werd hij overreden door een kar die door de duisternis racete op dit nu lege spoor?

Het was een zware onderneming en geen enkele familie bleef van een tragedie gespaard. Als je geen dierbare in de mijn hebt verloren, heb je misschien een familieverhaal over de nachten dat torpedo's de oorlog voor je deur brachten.

De oorlogswrakken

De wrakken zelf stralen een soort intimiteit uit. Het kan zijn dat je een antieke lp of zelfs een sextant tegenkomt, zoals een van onze teamgenoten een paar jaar geleden deed. Binnen in de wrakken zijn de telegraaf en andere artefacten nog steeds intact, een bewijs van de strikte beschermingsinspanningen van de Canadezen.

Maar voor mij is de uiterlijke schoonheid ongeëvenaard. Elke vierkante centimeter zware beplating is versierd met kleurrijk leven. 

Rookwolken van pluizige anemonen omlijsten de ingang van een intacte Marconi-kamer, waar een telefoniste om hulp riep. Bolvormige rode snotvissen bewaken de eieren in een ventilatieschacht, en grote kabeljauwen zwermen rond een enorme ankerbak. Koperen platen identificeren de niet-afgevuurde dekkanonnen, maar delen van de schepen vertonen wonden waar torpedo's ze uit elkaar hebben gescheurd. 

Elk jaar zijn de zaken een beetje anders. In de winter banen de ijsbergen zich een weg door het puin, en in de zomer verbergt de groei van het zeeleven de littekens opnieuw.

Toen ik een presentatie gaf voor schoolkinderen op het eiland, vond ik dat de gymzaal te groot leek voor de verzamelde kinderen. De eilandbevolking is een vijfde van zijn vroegere glorie, en toch is de kamer gevuld met vibrerende energie – er zijn niet veel van dit soort presentaties op Bell Island.

Na onze workshop praten we met kinderen over hun visie op de toekomst. Hoewel de meesten het eiland zullen verlaten om te werken, ontdekken sommigen hun gevoel van plek. 

Een kleine jongen komt naar ons toe en doet enthousiast een eenvoudige uitspraak die me laat weten dat we ons werk hebben volbracht: 'Ik wist niet dat we belangrijk waren. Ik wist niet dat Bell Island er toe deed.’

Ga op een oceaanmissie

Avonturenresort Ocean Quest coördineert alle lokale duikactiviteiten. Gecertificeerde grotduikers worden de mijn in begeleid, geïnformeerd en ondersteund door lokaal veiligheidspersoneel.

Landrotten kunnen genieten van een fascinerende rondleiding door mijn en museum nr. 2, of een wandeling door verlaten mijntunnels bij het Fuutnest. Ocean Quest biedt pakketten, dagelijkse recreatieve en volledige technische excursies aan duiken de wrakken uit de Tweede Wereldoorlog, die groot genoeg zijn om talloze bezoeken te verdienen. Geavanceerd duiken kwalificaties zijn essentieel, maar persoonlijke gidsen en instructies zijn ook beschikbaar. 

Geen enkele reis is compleet zonder een RIB-excursie om te zwemmen met dieren in het wild, zoals de bultruggen die zich in de zomermaanden in de regio voeden. Eind juni en begin juli drijft een parade van ijsbergen langs de kust.

Gevorderde duikers die vertrouwd zijn met navigatie, stroomafwaarts en vrije opstijgingen kunnen aan deze activiteit deelnemen vanuit een RIB. Duikers dragen de meegeleverde helmen en moeten een kompas en een oppervlaktemarkeringsboei bij zich hebben, zodat ze weg van de ijswand kunnen opstijgen.

Foto's door Jill Heinerth / www.IntoThePlanet.com. Vind meer over Newfoundland op haar van de

Ook op Divernet: Wrakduiken op de Bell Way, Duikers Half-Clear Bell Wreck Explosieven