De Egyptische liveaboard Zeereductie nam water op en zonk eind oktober, bij Elba Reef, vlak bij de grens met Soedan. JOHN BANTIN legt uit waarom er speciale zorg moet worden betracht bij het gebruik van houten schepen in de Rode Zee
Duikers en ervaren zeelieden willen u laten geloven dat de Rode Zee twee totaal verschillende plekken zijn.
De belangrijkste scheepvaartroutes die de belangrijke verkeersader vormen tussen de Indische Oceaan en de Golf van Suez en het Suezkanaal, liggen tussen het Arabisch Schiereiland en de Noord-Afrikaanse woestijnen. Het Lege Kwartier van Arabië wordt extreem heet en de lucht stijgt daardoor.
Dit trekt lucht aan van de Afrikaanse kant van de Rode Zee, wat resulteert in krachtige winden, meestal rond kracht 8, met pijnlijk oncomfortabele korte zeeën. Alleen tijdens het warmste deel van het jaar zijn de woestijnen op beide continenten in evenwicht, met als gevolg kalm water voor een periode van een paar weken.
Aan de andere kant genieten degenen die gaan duiken rond de riffen van Egypte van kalm water, beschut door de luwte van het land ten westen ervan. Dat geldt niet voor degenen die vanuit Jeddah aan de Saoedische kant vertrekken, waar een aanlandige wind waait.
ETA: Nooit
Begin jaren 1990 was ik bemanningslid van een schip dat zuidwaarts de hele Rode Zee overstak. Het was zomer en we hoopten op kalm weer. Toch hadden we geen geluk met het weer dat vanuit Port Sudan naar het noorden kwam.
De slanke romp van ons schip was 60 jaar oud, maar gemaakt van stevig Duits staal en ontworpen voor de minder gastvrije zeeën van Noord-Europa. Dus gingen we verder.
Hoewel we een theoretische kruissnelheid van acht knopen hadden, waren er momenten waarop de onlangs geïnstalleerde GPS aangaf:ETA: Nooit,,omdat we geen vooruitgang boekten.
Jaren later maakte ik dezelfde reis in de Egyptische m/y Koninklijke Keizer. Het was een stalen schip dat in gebruik was genomen als duikboot. De tocht noordwaarts vanuit Port Sudan was zo zwaar dat we een tijdje moesten schuilen achter een rif terwijl de bemanning het water uit de hutten onderdeks hozen.
De bilgepompen konden de aanval niet aan. Door het geweld van het voortdurend kopstoten tegen de golven vielen er zelfs enkele airconditioningunits van de wanden van de salon.
Je kunt dus van een volgende zee genieten, die naar het zuiden gaat, maar er is maar één weg terug.
Veiligheid in cijfers
Toen de Egyptische duikindustrie eenmaal van de grond kwam, waagden verschillende in Egypte gebouwde liveaboards zich optimistisch op zee naar de Brother Islands. De reis terug naar het noorden was zo intens dat er vaak slachtoffers vielen.
De Egyptische autoriteiten bepaalden toen dat de boten in konvooi moesten varen, zodat ze gezamenlijk de redding van schepen die onderweg zouden falen, konden uitvoeren.
De Egyptenaren maken mooie boten, maar ze maken ze van hout. Als ze tegen het rif botsen, is dat meestal fataal voor de romp, maar als ze in de kalme wateren rond de riffen in de luwte van de Egyptische kust blijven, zou het goed moeten komen.
Als je ermee de hoofdvaarroutes opgaat die zo berucht zijn bij zeelieden, dan kom je in noordelijke richting in de zee terecht. Vaak leidt dat tot structurele schade en mogelijk verlies van het schip.
Schepen met een houten romp die niet ontworpen of bedoeld zijn voor gebruik op zee en die toch de oversteek wagen, lijden onder de onwetendheid of arrogantie van de exploitant.
We kennen slechts één Egyptisch liveaboard-schip dat is gebouwd en wordt geëxploiteerd in overeenstemming met de SOLAS-regelgeving, geschikt voor de terugreis van Elba Reef. Het was niet m/j ZeereductieHet is de stalen m/y Koninklijke evolutie.
- John Bantin is hoofdredacteur van Onderstroom
Ook op Divernet: EGYPTISCHE LIVEABOARD ZINKT IN HET DIEPE ZUIDEN, EXOCET-DUIKBOOT ZON NADAT ZE OP HET RIF VAN DE RODE ZEE KWAM, LIVEABOARD VAN DE RODE ZEE ZINKT BIJ ABU NUHAS, 'ONS DUIKBOARD IS OMGESLAGEN: WAT NU?', HOE GOED VERDEKT IS JE LIVEABOARD REIS?