De eerste gerapporteerde waarneming van tuimelaars die samenspannen om een gewone dolfijnkalf te doden, is gedaan in Cardigan Bay in West-Wales. Passagiers en bemanning aan boord van de dolfijnenspotboot. Dreamcatcher was getuige van het zeldzame voorbeeld van ‘interspecifieke kindermoord’ op 18 april.
Boottochten op de Nieuwe Kade organiseerde een charter voor het spotten van dolfijnen voor toeristen met de liefdadigheidsinstelling Stichting Zeewachten fotograaf en wildlifegids Sarah Michelle Wyer kon foto's maken, terwijl SWF-onderzoeksstagiair Dylan Coundley-Hughes videobeelden van de aanval verzamelde.
De opvarenden van de boot hielden de aanwezige tuimelaars in Cardigan Bay in de gaten toen ze in de verte een grotere groep zagen die uit het water begon te springen.
Eerst dachten ze dat de dolfijnen elkaar achtervolgden, maar toen realiseerden ze zich dat ze iets kleiners uit het water gooiden. Ze dachten dat het een vis of een bruinvis was, terwijl ze uit het water sprongen en eromheen spetterden.
"Toen we dichterbij kwamen, zagen we dat het geen grote zalm was, maar, tot onze verbazing en verdriet, een jonge gewone dolfijn, die de aanval niet had overleefd", meldde New Quay Boat Trips.
Het bedrijf benadrukte dat de opvarenden niets hadden kunnen of mogen doen om het natuurlijke gedrag van de dieren te verstoren – “hoe moeilijk het ook was om naar te kijken”.
Gewone dolfijnen, die niet zo groot worden als tuimelaars, worden volgens het bedrijf verder naar het zuiden rond Pembrokeshire aangetroffen, maar zelden in het gebied rond New Quay. Het bedrijf vraagt zich nu af of de vijandigheid van de aanwezige tuimelaars jegens het kalf hun afwezigheid zou kunnen verklaren.
De resten van het dolfijnkalf werden door de boot geborgen en de Brits onderzoeksprogramma naar strandingen van walvissen was bezig met een postmortem examen.
De Sea Watch Foundation monitort de dolfijnen in Cardigan Bay routinematig op hun beschermingsstatus. "Tuimelaars, met name de mannetjes, staan erom bekend bruinvissen en andere tuimelaarskalveren te achtervolgen, maar geen gewone dolfijnkalveren – wat deze ontmoeting tot een 'interspecifieke kindermoord' maakt, het doden van jongen van de ene soort door leden van een andere soort", aldus de liefdadigheidsinstelling.
Ook op Divernet: Malta's dolfijnenpark: is het een dierentuin of een circus?, BDMLR klaar als dolfijnenstranden in Cornwall, Massale stranding van dolfijnen op Anglesey, BDMLR waarschuwt mensen om gestrande zoogdieren niet terug te sturen naar de zee
Dit is zeker niet het eerste voorbeeld.
Toen ik begin jaren 90 nog een beginnende grotduiker was in Aberdeen, rapporteerden de "DolphinWatch"-medewerkers van de afdeling Zoölogie van de universiteit regelmatig over dergelijke ontmoetingen tussen de groep gewone dolfijnen (als ik me goed herinner) in de "Moray Firth" en de overlappende groepen bruinvissen. Ik herinner me dat een van de studenten een aantal autopsies uitvoerde op aangespoelde dolfijnen en vaststelde dat de dolfijnen een vergelijkbaar gevaar vormden voor de bruinvissen als een schroefbotsing.
Dat is precies wat je zou verwachten van carnivore soorten met overlappende leefgebieden en voedselbronnen. Het doden van de jongen van de andere soort is efficiënt onderhoud van je voedselbron. Laat je niet misleiden door de "glimlach" – die is ontworpen voor efficiënte visvangst.
Voor alle duidelijkheid: de aartsdemonen van de olie-industrie financierden deze onderzoeken. Ik neem aan dat de programma's werden stopgezet tijdens een daaropvolgende crisis in de olievelden.
Het artikel stelt in de laatste alinea: "Het is bekend dat tuimelaars, met name de mannetjes, bruinvissen en andere tuimelaarskalveren najagen, maar geen gewone dolfijnkalveren." Eerder werd ook vermeld dat de waarnemers aanvankelijk dachten dat het slachtoffer een bruinvis zou kunnen zijn geweest, omdat dat geen ongebruikelijk gedrag zou zijn geweest.