TDI, de andere grote naam op het gebied van technisch duiken, heeft ook de sprong gewaagd naar recreatief duiken. Opgericht in 1994 in de VS door technische duikgoeroe Bret Gilliam, is de aanpak ervan verfrissend om te zien in dit millennium: 'Het opnieuw onderzoeken van grenzen die willekeurig of uitsluitend gebaseerd zijn op traditie.'
Dit wordt gecompenseerd door het feit dat de nieuwe duikcursussen zo zijn geschreven dat ze als kerncurriculum de normen hebben die zijn vastgelegd door de American Recreational Scuba Training Council. SDI is in 1999 gestart als opleidingsbureau en opereert vanuit dezelfde basis als TDI.
De instapcursus voor recreatief duiken is Open Water Duiker. Ik heb een SDI Scuba Diving-pakket ontvangen, inclusief handleiding, video en Knowledge Quest-antwoordenboek, en de instructeur en faciliteitshandleiding.
SDI SCUBA-DUIKER
Het eerste wat mij opviel in de handleiding was de introductie door actrice Lauren Hutton. Ik ben een bewonderaar, hoewel ik denk dat geen enkel bureau die korte intro in de film kan verslaan BSAC's sportduiken handleiding van Prins Charles.
Op de voorkant van de SSI-handleiding wordt dit 'Duiktraining voor de 21e eeuw' genoemd. De concepten die op hun kop zijn gezet, weerspiegelen dit. Wanneer duik uitrusting wordt bijvoorbeeld het gebruik van geïntroduceerd computers wordt gestresst.
De instructeur materiaal weerspiegelt dit, met opmerkingen als 'het lesgeven in duiktabellen is verouderd' en 'alle actieve duikers gebruiken nu een persoonlijke duikmethode computer'.
Hoewel de SDI heeft gekozen voor een geïntegreerde benadering van training, is er voor de cursist weinig indicatie over hoe dit moet worden bereikt. Ik neem aan dat het voor de instructeur dicteren.
Elk hoofdstuk begint met een overzicht dat de leerdoelen niet duidelijk maakt, maar eindigt met een kennischeck die het leerproces zou versterken. Eersteklas diagrammen en afbeeldingen illustreren de tekst effectief. De voortgang door de handleiding is goed gestructureerd en geordend.
De video geeft een cursusoverzicht gevolgd door een inleiding tot de materiaalkeuze, waarbij de 'belangrijkste aankoop' wederom een duikcomputer. De video demonstreert alleen vaardigheden die waarschijnlijk door de cursist zullen worden gebruikt, in tegenstelling tot het simpelweg visueel herhalen van de hele theorie.
Het demonstreert het gebruik van a computer om een opstijging te maken, maar er wordt geen melding gemaakt van de maximale stijgsnelheid. Zelfs de visuele weergave van het invullen van het logboek laat blije cursisten zien die een duik downloaden van hun computer op hun laptop (ik neem er altijd eentje mee op vakantie, nietwaar?).
De video speelt zich af waar het zich bevindt (ik had inmiddels genoeg van de calypso-soundtracks) en typeert geenszins een internationale ervaring. De neiging om naar alle duikers te verwijzen met 'hij' getuigt ook van een gebrek aan gevoeligheid, vooral als de duiker waarnaar wordt verwezen een vrouw is!
Een ander interessant moment komt wanneer ons wordt verteld dat er een speciale cursus nodig is voordat droogpakken kunnen worden gebruikt. Is dit de reden waarom je in de winter in steengroeven in Groot-Brittannië bevriezingscursisten in wetsuits kunt zien – omdat hun cursus geen droogpakspecialiteit omvatte?
De instructeur Gidsen staan vol met toptips voor presentatietechnieken die actief zijn voor de leerling, maar voor de academische sessies zijn er geen duidelijke leerdoelen.
Dit verandert met de practica, waarbij de doelstellingen helder en meetbaar zijn. De methodologie die wordt bepleit voor de practica is zeer gedegen, wat tot een consistente beoordeling moet leiden.
De kenniscontroles maken geen gebruik van meerkeuzevragen, maar vereisen schriftelijke antwoorden, en deze vereisen een dieper niveau van begrip dan de andere geëvalueerde cursussen.
Een sterk gezondheids- en veiligheidsbeleid, versterkt door het hele programma. Voor alle activiteiten is de instructeur om risicobeoordelingsformulieren in te vullen. Ik ben ervan overtuigd dat een groter gebruik van en training in risicobeoordeling het aantal duikgerelateerde incidenten zou helpen verminderen.
Het hele product zag er zeer professioneel uit – totdat ik de bijdrage van de oprichter las. In de docentenhandleiding staat Bret Gilliam beschrijft duikgeschillen, waarbij als voorbeeld een fictief personage wordt gebruikt dat stierf als gevolg van een trainingsoefening. Het slaagt erin zowel smakeloos als onprofessioneel te zijn.
Het hoofdstuk geeft commentaar op hoe sterfgevallen die in de VS in de categorie van 'shit happenings' zouden vallen, door de Britten worden beschreven als 'dood door tegenslag', en dat dit nog beter klinkt als het met een Brits accent wordt gezegd. Dit is geen plaats voor zulke humor, die bij beginners eerder luchthartigheid dan bewustzijn zal aanmoedigen.
NITROX BEGRIJPEN
Van de TDI-kant ontving ik een cursushandleiding en een instructeurs- en faciliteitenhandboek. Voor het begrijpen van Nitrox gelden richtlijnen voor instructeurs die vergelijkbaar zijn met de SDI-cursus, allemaal zeer grondig en zonder Gilliams geklets, maar de lesgidsen zijn minder nauwkeurig.
De doelstellingen zijn slechts doelstellingen en de methodologie geeft eenvoudigweg aan welke onderwerpen behandeld moeten worden, dus ik neem aan dat het aan de instructeur wordt overgelaten om te bepalen op welk niveau de onderwerpen worden onderwezen.
Het cursusmateriaal, in de vorm van een naslaggids voor studenten, is niet in hetzelfde bedrijfsformaat geschreven als de SDI-cursus.
Er zijn geen leerdoelen om elk hoofdstuk te beginnen, maar er zijn wel kennisoverzichten aan het einde. De afbeeldingen zijn allemaal zwart-wit en de handleiding lijkt vanaf een pc te zijn geproduceerd in plaats van professioneel te zijn gedrukt.
Zodra het zijn tekkie fanzine-uiterlijk verliest en een aantal specifieke doelstellingen bereikt, kan de TDI-cursus concurreren met mensen als PADI. Op dit moment vind ik dat er te veel op de instructeurs wordt vertrouwd. Het kost £ 60 tot £ 75.
De cursusstructuur van SDI kan de cursist naar instructeursniveau brengen, en het bedrijf heeft de gelogde duik- en specialiteitscursusbenadering overgenomen om zijn duikers te kwalificeren. SDI Advanced Diver omvat bijvoorbeeld 25 gelogde duiken en vier specialiteitscursussen.
Er staan er slechts 10 in de handleiding, maar de website geeft aan dat cursussen als Ice Diver, Diver Propulsion Vehicle en, actueel, Solo Diver nu beschikbaar zijn.
TDI biedt een volledig scala aan technische cursussen, van grotduiken tot rebreather-kwalificaties.
De SDI-cursus wordt gelanceerd tijdens de Dive 2001-show. Ik vermoed dat de SDI haar recreatieve duikers zal gaan trainen in het gebruik van nitrox, zodat deze vorm van training niet langer als 'technisch' duiken zal worden gezien.
Met de aanpak die door TDI wordt bepleit, zullen we dat binnenkort allemaal zijn technische duikers die onszelf omschrijven als recreatieve duikers.
TDI/SDI 01752 872413, bezoek TDI/SDI-website
